Rare nacht.

Ondertussen was het avondeten al klaar, en had Alyson allang voorgelezen en lag iedereen in z'n bed. Het is al 11 uur s'nachts. Alyson kon maar steeds niet slapen. Eerst dat rare gesprek op Chatbook, dan haar vrienden, en dan rennen ze ook nog eens weg van haar. Alyson keek uit het raam. Het was helemaal donker. De vollemaan scheen op haar boeken van: Harry Potter. Alyson wou naar haar laptop lopen maar toen zag ze precies dat iemand over haar raam sprong. Huh? Alyson keek opnieuw naar buiten. Deze keer deed ze het raam wijd open. Zoef! Alweer zag ze iets langs gaan. Alyson keek helemaal en schreeuwde: "Is er daar iemand?!" Geen antwoord. Natuurlijk...Alsof een dief nou echt zou gaan zeggen dat die daar is. Alyson keek links en rechts maar ze ontdekte dat het gewoon de boom was. De wind maakte een eng geluid en het was donker en koud. Alyson had nog wat huiswerk dat ze moest afmaken. Ze dacht na. Wat moest de uitkomst nou weer zijn van die wiskunde oefening? De wind was er alweer. Het leek dat de wind naar haar fluisterde. Genoeg ervan! Alyson geloofde niet in zulke domme dingen. Dat soort flauwekul zoals: geesten, vampiers, tovenaars, monsters bestaat allemaal niet! Alyson was ook al helemaal niet bang! Ze ging aan het raam zitten met haar huiswerk dat ze nog af moest maken. Nog een oefening! Alyson vond het antwoord en bergde alles weer eens op in haar schooltas en keek naar de maan. De maan is prachtig, maar niet mijn ding. Alyson verveelde zich zo. Ze kon niet eens slapen. Ze hoorde de sirenes van de politiewagens. En de wind. En het geruis van de bomen. Alyson ging naar beneden om wat water te drinken. Dat helpt bijna altijd. Water is een soort van goedkoop drink-medicijn. Alyson zat in de gang. Shit! Het licht werkt niet meer. Alyson zocht haar zaklamp en ging van de trap af. Heel erg rustig sluipte ze naar beneden. Ze kwam aan de koelkast. Ze pakte een flesje water mee en ging weer de trap op. Een raar geluid! Alweer?! Alyson kon het niet meer aan! Ze deed haar warme sweater aan, zwarte converse, en een warme joggingbroek en nam haar zaklamp natuurlijk mee. Alyson deed de voordeur wijd open. En deed hem toen natuurlijk weer meteen dicht. Het voelde alsof ze in opsporing verzocht zat. Auw! Alyson struikelde over een houtenblok. Hé? Die was hier niet! Iemand is hier in het bos. Zeker weten! Alyson rende door het enge en donkere bos. Het was heel erg groot, donker en eng. Ze rende heel erg snel door de bomen heen. Opeens hoorde ze stemmen! Alyson zat nu opeens op een lege plek. Een soort van cirkel met daar allemaal bomen omheen. En toevallig stond er ook in het midden van die cirkel een punt. Alyson wou niet op die punt staan maar ze werd precies....Gedwongen. Iemand had haar onder controle? Maar wie? Alyson stond op de punt. En de gezichten van de mensen die haar nu dwongen werden bijna zichtbaar! Alyson kon het bijna zien maar dan....BIIEEPP!!! Alyson werd wakker. De wekker ging af. Het was dus gewoon allemaal een droom? Alyson zweette. Zoiets heeft ze nog nooit meegemaakt. Het was zo eng en, en, en...Alyson's ouders zijn allang op het werk. En de oppas: "Mirthe" ging voor Julia vandaag zorgen. Het enigste wat Alyson nu nodig had was een koude douche. Ze was zo bang als een wezel.

Hmm...

Inmiddels is school al afgelopen en had Alyson zich allang omgekleed. Ze heeft nu haar dagelijkse en normale kleding aan in plaats van een uniform! Alyson had rode Dr.Martens aan met lak en een zwarte muts en een strakke tuniek waarop stond: WILD CHILD! En ze had spike armbandjes aan. En een leren jasje. Ze wachtte voor de school. Waar bleven ze nou allemaal? Ha! Een meisje met bruin haar kwam eraan! Het was Scarletta. "Ha, hier ben je," zei ze. Scarletta had nogsteeds haar uniform aan. "Nou," zei Alyson. "Ja," zei Scarletta. "Dus," zei Alyson. "Dus wat?" Alyson had hier echt genoeg van! Scarletta deed zo kinderachtig! Alyson had ook al helemaal geen zin om mee te gaan naar de Mc.Donalds maar ging toch maar. Rotvrienden!  Waarom deden ze nou opeens zo raar?! Scarletta achtervolgde Alyson de hele tijd tot aan de McDonalds. "Waarom zeg je nou niets?" vroeg Scarletta. Alyson bleef maar steeds negeren. Alyson deed de grote deur open van de McDonalds en zag de rest al zitten aan een tafeltje voor 4. Daan, Jennifer en Andy waren het. Alyson begon te glimlachen toen ze hun zag en ging zitten naast Daan. Scarletta kwam later aan. "Normaal pakken we altijd een plaatsje voor 5," zei Scarletta. Jennifer keek woedend naar Scarletta en zei toen: "Scarlett zie je nou niet dat alle plaatsen bezet zijn hier in de McDonalds? We hadden geen keus." Scarletta zuchtte kwaad. "Nou nu jij toch staat ga jij maar de bestellingen ophalen! 5 happymeals en ha, vergeet de cadeautjes niet hé," zei Alyson om te plagen. "Ahahaha," zei iedereen behalve Scarletta die alles ging ophalen en die aan de rij ging staan en Alyson boos aankeek. Alyson was nogsteeds stil. "Waarom zijn we opeens zo stil?" vroeg Andy. "Ik weet het waarom ze zo stil is," zei Jennifer. "Ik denk ik ook," zei Daan. "Alyson waarom kijk je niet naar ons?" vroeg Andy. Waarom ik niet kijk? Hallo! Jullie waren de hele dag allemaal weg! Alyson beantwoorde op de vraag en zei toen: "Hallo? Jullie waren er de hele tijd niet! Jullie waren weg geweest! Ik was alleen! Helemaal alleen! En waar waren JULLIE???!! WAAR!? Vertel het! NU! De waarheid! En hoezo zijn jullie allemaal lekker gezellig met z'n vier'en GEGAAN? En WAAROM zie ik ANDY en SCARLETTA zitten te PRATEN over iets wat ik NIET mag WETEN??!!" gilde Alyson. Alyson werd helemaal gek! En ze was vooral kwaad op iederen! Jennifer voelde zich schuldig dus zei toen: "Vertel het....Nu." Jennifer keek naar Andy hij moest het zeggen. Andy keek een beetje bang en zei toen: "Oké goed, nou! We zijn vandaag gaan spijbelen en naar mijn tante gegaan en eventjes gaan zitten rondhangen." "Zonder mij dus? Ongelofelijk? Andy wij twee zijn de leiders van ons groepje." "Ik weet het maar Alyson deze keer wouden we iets doen....Zonder jou," zei Daan. Iedereen aan de tafel knikte. Alyson bevroor in haar hart. Die zinnen klonken zo pijnlijk in haar oren. Ze wouden iets doen zonder haar? Is ze dan bazig? Is ze gemeen. Of is ze nou stout? "Jullie willen me niet meer," zei Alyson die niet eens iedereen durfde aan te kijken. Niemand reageerde. Iedereen keek naar de tafel. Normaal was het altijd gezellig maar nu niet meer. Scarletta kwam aan met een groot placemat en daarop de bestellingen. "Poeh poeh poeh zo zo." Scarletta wist niet wat er daarnet gebeurde. "Waarom zijn jullie zo sip?" vroeg Scarletta. "Oh nee je hebt het toch niet gezegd hé?" "Het moest wel," zei Jennifer. "Toch niet...?" "Nee," zei Jennifer. Scarletta probeerde het een beetje op te fleuren dus zei ze: "Nou ga maar lekker eten allemaal." Iedereen begon te eten van de frieten en de cheeseburgers maar niet echt met een leuke sfeer. Daan keek naar zijn horloge. "Het is tijd," zei Daan. Scarletta, Daan, Andy en Jennifer renden weg voor hun leven. Alyson bleef alleen achter. "Waar gaan jullie nou weer heen?" vroeg Alyson schreeuwend. Maar ze waren allang weggegaan. Alyson liet deze kans niet voorbij! Ze haalde haar tas erbij en ging kijken of ze nog op de McDonalds parkeerplaats aan het rennen waren. Nee? Ze waren spoorloos verdwenen? Wow, ze kunnen dus wel heel erg snel rennen! Alyson ging weer terug de McDonalds binnen en ging zitten op haar plaats. Ze moest al het eten van: Daan, Scarletta, Jennifer en Andy opeten. Het was heerlijk! Want hun hadden bijna niets gegeten. Alyson stuurde een sms'je naar Scarletta. Waarom deden ze nou weer zo? Alweer...
Alyson was klaar met eten. Op naar huis! Alyson liep naar de Rozelinda Laan nummer. 24. Ze ging de berg op en dan langs het donkere koude enge bos waar dus echt helemaal niemand komt. Alyson krijgt altijd rillingen als ze daar langskomt. Zo eng! Na een paar minuten kwam Alyson thuis. Ze belde drie keer aan. Haar moeder deed de deur meteen voor haar open. Aaah, de heerlijke warmte van het huis was dus echt zo heerlijk. De geur van lekkere pizza. En het gezellige gevoel dat je weer thuis bent in je eigen plekje waar je jezelf mag zijn. "Hoi Alyson," zeiden haar ouders blij en gelukkig. Alyson's kleine zusje Julia gaf Alyson een knuffel en ging weer verder lezen in haar boek van: Barbie en de zomer. "Zou ik hem voorlezen?" vroeg Alyson. "Graag," zei Alyson's vader. Alyson's moeder lachte en zei toen: "Het is aardig dat je dat doet hoor! Gisteren had ik nachtdienst in het ziekenhuis dus ben ik wel een beetje moe vanavond." Alyson vond het echt helemaal niet erg als haar ouders een beetje moe waren! Dan kon ze lekker voorlezen voor haar zusje. In deze koude Oktober zou het best wel leuk zijn om te lezen over de zomer. Alyson at een cake in de woonkamer. "Lieverd! Zorg er maar voor dat je niet te veel eet want we eten pizza binnen een paar minuten!," riep haar moeder. "Is goed!" riep Alyson. Alyson had geen zin om te denken aan deze stomme dag. Ze haalde haar laptop en ging op: Chatbook.com. Wie is er allemaal online? Ha! Jennifer is online! Alyson begon te praten met Jennifer op Chatbook. Misschien wilt zij nog wel met haar praten.


Alyson: Hoi! :)
Jennifer: Hallo.
Alyson: Hoe was het bij je vrienden? Lekker aan het hangen?
Jennifer: Het was leuk hoor.
Alyson: Pff... :'(
Jennifer: What?
Alyson: Feeling down.
Jennifer: Alyson, we willen gewoon dingen doen zonder jou! Het geeft niets! We vinden jou niet stom! We blijven nogsteeds friends maar deze tijden willen we gewoon dingen zonder jou doen! Snap dat dan nou eens!
Alyson: SNAPPEN?! Weet jij wel hoe het voelt?
Jennifer: UUUGGHHH! Jij snapt ook niets!
Alyson: Laat Jen, ik dacht dat ik je kon vertrouwen maar het kan echt niet. Jullie zijn gewoon neppe vrienden.


Alyson verliet de chat. Dat wil dus zeggen dat je niets meer kunt zeggen.

Hoofdstuk 1: Naar de McDonalds.

"Hoi," zei Alyson. "Hoi," zei Andy. Alyson en Andy zijn allebei veertien en hebben een soort van "vriendenclub" samen met: Scarletta, Jennifer en Daan. "Dus?" vroeg Alyson. "Ja," zei Andy. "Wat gaan we doen met onze beste vrienden vandaag?" vroeg Alyson terwijl ze haar schoolboeken in haar locker deed en haar ogen liet glijden over haar wiskundeboek wat dus oersaai was. "Nou, dat is eigenlijk wel een goeie vraag van je." Andy begon te glimlachen. "Waarom lach je nou?" vroeg Alyson. "Niet zo serieus Alyson je weet heus wel waarom," zei Andy. Alyson snapte er niets van? Ze zag Andy door de lege, kille, witte schoolgang slenteren. "ANDY!" Andy keek om en lachte alweer. Het leek wel alsof hij haar uitlachte. "Ja," zei Andy. "We gaan met onze vrienden naar de McDonalds, vandaag om vier uur," zei Alyson beslist en ze liep gauw weg voordat Andy nogsteeds ging beginnen met lachen. Alyson liet Andy maar lekker alleen achter in de gang. Alyson keek achterom misschien was Andy daar nogsteeds. Ja, Andy was er maar wel iets aan het overleggen met Scarletta. Scarletta is ook een van Andy's en Alyson's beste vrienden, maar het leek wel alsof ze iets heel erg ernstigs gingen overleggen in de gangen dus Alyson verstopte zich achter de prullenbak. De prullenbak was groot en breed dus Alyson liep stilletjes en stiekempjes naar die prullenbak en luisterde wat Scarletta en Andy aan het zeggen waren. Alyson kon Scarletta horen zeggen: "Ja, ik weet het maar het is zo raar." Wat moet er nou weer raar zijn? dacht Alyson na. Andy keek om zich heen voor de zekerheid en zei toen: "Ik weet het maar hoe moeten we het nou weer..." Kaboefpam poef paf tjoef! Alyson viel tegen de prullenbak aan en Alyson was nu zichtbaar. "ALYSON?!" riepen Scarletta en Andy bang en kwaad. "H, h, h, hoi." Scarletta keek kwaad en haalde haar schoolboeken uit haar locker en liep kwaad weg. Haar geruiten uniform rokje wapperde mee met de wind. Op Bennetton High moet iedereen uniforms dragen! Toen Alyson en Andy (alweer) alleen waren keek Andy Alyson kwaad aan. "Andy kijk," zei Alyson. Andy rende boos weg. "Aaarrrgghhh!", zei Alyson terwijl ze haar vuist superhard op de locker sloeg. Er zat een deuk in haar locker. Trriinng! de schoolbel ging. Op naar de les. Miss.Brittanny verwachte haar leerlingen voor de deur. Iedereen was er. Maar wat heel erg opvallend was was was dat: Scarletta, Andy, Jennifer en Daan er niet waren. Voor de allereerste keer voelde Alyson zich buitengesloten. Iedereen ging de klas in. Alyson zat helemaal alleen. Waar zijn haar vrienden nou? Alyson dacht de hele tijd na in haar hoofd. Zouden ze gaan feesten? Zouden ze iets gaan doen zonder mij? Zouden ze naar muziek luisteren? Zouden ze gaan chillen? Zouden gitaar aan het spelen zijn? En dat doen ze dus nu misschien allemaal zonder....Alyson? De bel ging nog eens! Ze hebben pauze nu moeten ze er wel zijn. Alyson rende naar buiten op het schoolplein. Een groepje vleermuizen vlogen weg toen ze zagen dat iedereen pauze heeft. Alyson lachte en was blij dat ze haar vrienden weer ging zien maar ze keek rond en ze zag....Niemand? Alyson was aan het bevriezen in zichzelf. Ze kreeg het helemaal koud! Wat is er aan de hand? Is ze saai!? Is ze dom? Alyson haalde haar mobieltje tevoorschijn en belde Daan. Ze tikte het nummer in. "Hoi met Daan spreek iets in na de piep." Uuugghh, dat haat ik! Alyson stampte boos en ging zitten op het schoolbankje en wachtte af tot haar vrienden kwamen.